Leśne wędrówki: Gdzie to babie lato?

Cześć!

Październik powoli zbliża się ku końcowi,jesień zdaje się powoli ukrywać swoje złote oblicze,fundując nam kolejne dni pełne szarości,chłodu i melancholijnego nastroju. Ja wciąż każdy dzień spędzam chora w domu,ale mimo wielu minusów tej sytuacji cieszę się,że przynajmniej nie muszę marznąć rano na przystanku i znosić kaprysów jesiennej pogody. Czas wolny,którego mam dzięki temu więcej niż zazwyczaj staram się spędzać w miarę produktywnie porządkując zdjęcia,obrabiając zaległości czy tworząc nowe wpisy na bloga.Dziś postanowiłam podzielić się relacją z mojego ostatniego wypadu do lasu z przed dwóch tygodni jeszcze w słonecznej scenerii,kiedy to wybrałam się z aparatem na poszukiwanie oznak babiego lata,przy okazji licząc także na widoki podobne do tych sprzed roku.Będąc na miejscu nieco się zdziwiłam,bo nie znalazłam ani jednego ani drugiego,a las wciąż mienił się odcieniami zieleni,jedynie z kilkoma sztukami drzew w kolorze jesieni.Czując lekki niedosyt następnego dnia wstałam o świcie i tym razem los się do mnie uśmiechnął,bo wschód słońca był na prawdę piękny,a mnóstwo pajęczyn oplatających drzewa i trawy utwierdziło mnie w przekonaniu,że piękne babie lato trwa w najlepsze.

Miałam nadzieję,że w najbliższych dniach uda mi się jeszcze wybrać na podobny spacer,lecz wygląda na to,że póki co muszę z tego zrezygnować,na szczęście mam w zanadrzu trochę zdjęć do innych wpisów,wiec na pewno nie będziecie się ze mną w najbliższym czasie nudzić. :)

***

Pierwszą ,,zieloną'' część zdjęć wykonałam Sigmą 30mm f.1.4,a drugą Heliosem 44M-4 (z wyjątkiem pierwszego zdjęcia zrobionego kitem).