Midsummer

Odkąd pamiętam unikałam ostrego światła i mocnych kontrastów jak ognia, zwykle szukając miejsc, gdzie słońce łagodnie oświetla fotografowaną scenerię. Szczególnie upodobałam sobie złotą godzinę, a właściwie moment, kiedy dobiega ona końca,a światło staje się niezwykle miękkie i delikatne, często tworząc iście bajkowe scenerie. Jednak fotografowanie wciąż w tym samych warunkach (choćby tych ulubionych) z czasem wprowadza nas w pewną rutynę,tworzy przyzwyczajenia, które prędzej czy później zaczynają nudzić nas samych oraz zniechęcać do dalszej pracy. Ostatnio czułam właśnie takie zniechęcenie, wywołane zbyt długim powielaniem schematów i robieniem wszystkiego w utarty, wyuczony sposób. Lecz wkońcu postanowiłam się temu sprzeciwić i małymi kroczkami spróbować choć na moment wyjść ze swojej strefy komfortu.

Od dłuższego czasu obserwuję jak w otoczeniu, w którym przebywam rozchodzi się światło, gdzie tworzą się cienie o różnych porach dnia (ot to już takie moje przyzwyczajenie ,,zawodowe'' :D), dlatego pomyślałam,że tym razem fajnie byłoby dla odmiany pobawić się ostrym światłem i głębokim cieniem, których gra zachwyca mnie każdego dnia wczesnym popołudniem. Tym razem nie zdecydowałam się na autoportrety, lecz spróbowałam wykorzystać okazję do sfotografowania czegoś co pojawia się u mnie znacznie rzadziej (o ile w ogóle), a więc letniej kompozycji w stylu flat-lay. Powiem Wam,że fotografowanie w takich warunkach okazało się wielką frajdą i obudziło we mnie na nowo jakąś chęć do poznawania kolejnych nowych możliwości! Choć nie ukrywam,że wciąż pałam miłością niekrytą do złotej godziny, to jednak pojawiła się jakaś chęć rozwoju, ulepszenia tego co robię :)  

To moje pierwsze  podejście do tego tematu, lecz jestem pewna, że nie ostatnie! Teraz wydaje mi się,że stawianie sobie kolejnych (choćby nawet tych drobnych) wyzwań to bardzo rozwijający proces i często znacznie bardziej inspirujący niż przeglądanie miliona pięknych zdjęć, bez zastanawiania się jaki proces prowadził do takiego a nie innego efektu końcowego. Nic nie nauczy nas więcej, niż praktyka! (Inspiracje owszem też bywają jednak ważne, o ile przyjmowane są z właściwym nastawieniem, inaczej jest to tylko bierne przeglądanie zdjęć.) 

Jestem bardzo ciekawa czy zgodzicie się ze mną w tej kwestii i czy spodobała Wam się dzisiejsza drobna odmiana. :)

P.S Nie byłabym sobą, gdybym nie przygasiła jednak trochę kolorów, no po prostu musiałam hehe :D